شب زفاف

دل نوشته

شب زفاف

دل نوشته

شاید

شاید 

شاید خاطره  امدم 

امدم و ورق زدم خاطره را 

کاویدم   نگاهت را 

حس کردم گرمی  دستانت را 

 انگشتانم را میان موهایت گم کردم 

شاید امدم 

تو بخوایی  می ایم 

هر چه می خواهند بگویند 

 دوستت دارم 

در وادی دوستی مهربانی همه کاره است 

شاید امدم 

خاطره 

 با کوله باری از بوسه های مانده 

مانده در غربت وصال 

خاطره 

شاید امدم 

 نیمه شبی 

 یا با  سپیده 

یا یک روز افتابی و شایدم بارانی 

چتر ندارم 

باران را دوست دارم

اگر امدم زیر چترت می مانم 

 خاطره 

 شاید امدم 

اگر تو بخواهی 

بادا باد 

ادرست را  می دانم 

کافی است دعوتم کنی 

بوسه

یه روز خوبم 
به روز بد 
یه روز خوشم 
یه روز نا خوش 
یه روز لبخند می زنم 
یه روز گریونم 
می گن زندگی همینه 
گاه شیرینه 
گاه تلخه 
گاه زهر ماری است 
و گاه هر دوه 
شیرین و تلخ قاطی ند 
نه افتابه و نه سایه ست 
منم سرگردونم 
می گم بوسه 
می گه وقتش نیست 
می گم قهر بشیم 
می گه بی معرفت 
نمی دونم خاطره 
ابرهای سرگردون تو دلم غوغا می کنند 
اره نا خوشم 
الکی خوشم 
بی خیال 
زندگی همینه

نیایی

زندگیم را دوس دارم 

بی تو ! نه ؟

زندگیم را دوس دارم 

چون تو را دوس دارم 

هستی ام به هستی توست 

خاطره  

اگر نیایی  

می میرم 

نیلوفرهای دلم با تو زنده اند 

 گرمی وجود تو نباشد 

نیلوفرهایم باز نمی شوند 

 به افتاب سلام نمی کنند 

خاطره تو نیایی 

من می میرم  برای همیشه 


بارانی

در این سو قلبی می تپد 

به یاد تو 

با یاد خاطره 

دلم بارانی است 

زندگی روی نیستی اش را به من نشان می دهد 

و چه بی رحم می خواهد خنده را روی گونه هایم مات کند 

خاطره سوز سرما ریشه هایم را می سوزاند 

خورشید  رفته است 

و من  تنها  ایستاده ام 

جانم یخ  بسته 

گرمی دستی نیست 

بوسه ایی که  مرا  به زندگی وادارد 

خاطره دلم شکسته 

تنهایم 

 دوستم 

سبزه ایی دارم 

و چند گلدون شمعدانی 

این ها تمام دارایی من است 

 دوستت دارم خاطره 

بیا

خاطره 

سبزه به من سلام می کند 

با چه گشاده رویی 

گل به من لبخند می زند 

با چه گرمی دوست داشتنی 

اب به من ارامش می دهد 

با چه لطافتی 

و نسیم مرا می نوازد 

همراه با رایحه بهار 

تو کجایی ؟

خاطره دلم پر تب و تابه 

مثل گنجشکی که اسیر دسته  

کجایی ؟

 دلم بهاری است 

بیا   و با بوسه ایی مرا به اغوش بر 

 دوستت دارم 

کجایی ؟ کجایی؟

زمستان

خاطره 

مگر نگفتی درخت بی بر و گل  بهاری است خاموش در زمستان ؟

مگر نگفتی پاییز رفتنی است 

مگر نگفتی من بهارت هستم 

مگر نگفتی  دوستت دارم 

جز این چیزی نمی خواهم 

باور کن 

نه  تو دوست منی 

و من دوستت دارم 

و ازاری از تو به من نمی رسد 

و من صبحم را با کلام تو می اغازم 

 با نگاه به چشمان زیبایت 

که مرا در خود دارد 

من دوستت دارم 

باور کن 

با من بمان  با من بمان  تا  خاطره همیشه زنده بماند 

تا خاطره همیشه برایم خاطره بماند 

 دوستت دارم 

بهاری که پاییز را باور ندارد 


جرم

جرمم اری عاشقی است 

خاطره 

جرمم این است که تو را می بینم 

جرمم این است که تو را می جویم 

 دوستت دارم 

خاطره 

خاطره وقتی از کوچه خاطره عبور می کنم 

وقتی گل های یاس  روی پرچین خانه ات به من نگاه می کنند 

من تو را می بینم 

لابلای اون گل های یاس 

چشمانت می درخشد 

جرمم این است که تو را میان اون گل ها می بینم 

تو را می بینم 

اوای مهربانی ات مرا می خواند 

در چه کسی را بزنم 

تو اشنای قدیمی منی 

 روزی دفتر بغل  تو را در کوچه  خاطره  دیدم 

با گل نرگسی   که به من دادی 

یادت هست خاطره 

 تو را   به اغوش بردم 

هنوز اون عطر دل انگیز نگاهت 

 و گرمی دستانت را حس می کنم 

هنوز تو را حس می کنم 

تر و تازه خاطره 

خاطره جرمم این است که تو را دوست دارم 

در پاییز زندگی 

گناه من چیست ؟

دوستی ؟

 دوستی که در هیچ مرام و ایینی جرم نیست 

پس چرا من مجرمم 

به کدامین گناه ؟

خدا می داند 

تنها جرم من دوستی است 

دوستت دارم 

بگذار بگویند دیوانه است 

دوستت دارم 

خاطره که در دلم روانی

پاییز

دلم گرفته خاطره 

پاییز فصل خوبی نیست 

پاییز با رنگهایش دلفریب است 

دلفریب است

فریب است 

 نه پاییز فصل دلدادگی نیست 

پاییز فصل عشق بازی نیست 

پاییز  فصل ریزش است 

فصل برگ ریزان 

فصل رفتن 

بهاری هم نیست 

پاییز درخشش خورشید در غرب است 

غروبی که  طلوعی  ندارد 

شب است و ظلمتی که در  انتهای غرب است 

دو فصل زندگی زیباست 

بهار و تابستان 

می شود زندگی کرد 

شادی کرد 

بوسه داد 

بوسه گرفت 

دست گرمی را فشرد 

دلم هوای دوست می کند 

دلم پر می زند  برای دوستی 

 دوستم می پرسد  در چه فصلی زندگی می کنی ؟

و من می گویم در پاییز 

می گوید با   خاطراتت خوش باش 

زندگی ورق خورده است 

و کتاب به انتها رسیده است 

لعنت بر این زندگی که شمارشگرش دو  باره صفر نمی شود 

خاطره  پاییز دوست داشتنی نیست 

خاطره

خاطره وقتی نیستی 

دلم می گیره 

 دوست دارم هر روز ببینمت 

هر روز سلام کنم 

و یادی و تجدید دیداری 

مثل خورشید  مثل صبح  مثل بوسه 

باید تازه بشه 

هر روز 

هر روز باید گل من باز بشه 

خاطره 

من برای  بوییدن عطرت  زنده ام 

نیایی  می میرم 

خاطره 

دلم هزار راه می ره 

اگر نباشی 

اگر نیایی به خانه ام 

خودم نیستم 

خانه ام پیراسته است 

گل های نرگس تو را صدا می کنند 

کجایی خاطره ؟

 دوستت دارم 


باران

خاطره 

باران طراوت است 

نوید سبزه است 

اوای  زندگی است 

 اما تو بارانی نشو 

 دوست ندارم باران را  در چشات ببینم 

چشات باید از شوق بدرخشه 

چشات باید عشق را برام معنی کنه 

من تو چشات حضور دارم 

حاضرم 

می بینی منو ؟

نه !

من پشت اون بوسه  منتظر قایم شدم 

من هستم 

خاطره 

 دوستت دارم 

می دونی  بهار من تویی 

تو به من امید می دی 

 تو به من شوق زندگی می دی 

خاطره  بیا با هم باشیم 


پنجره

خاطره 

پنجره خانه من بازه 

چار تاق 

به همه طرف 

اسمان را می بینم 

 گل ها را 

 سنجاقک ها  را 

 افتاب پر مهر را 

پرندگان را 

 تو را نمی بینم 

خاطره 

پنجره خانه من  برای تو بازست 

تو کجایی ؟

همه انها را می بینم 

همه را می بینم 

اما بوسه را چه کنم ؟

بوسه برای توست 

تو را با تمام زیباییها  معاوضه نمی کنم 

تو تمام خواست منی 

پنجره خانه من بازست 

تو را می خواهم 

بیا 

پاییزم م بهار می شه 

قول می دم 

قول می دم بوسه مرا بهاری کنه 

تو بیا  خاطره 

دوستت دارم 

خیال

شب  است و خاطره و خیال 

شب است و  ارزوی وصال 

شب است و چشمان منتظر 

خاطره دلم هوای تو را می کند 

دست گرم تو را می خواهد 

نگاه مهربانت را می جوید 

چه کنم 

شب است و خیال تو 

دلم بی تاب تو 

می شود خطر کنی ؟

می شود زمستانم را بهاران کنی 

می شود کوله بارت را ببندی 

بی هراس نگاه مردم 

دلم را بیارایی

می شود نگاهت  را به من هدیه کنی 

هدیه کنی 

دوستت دارم 

خاطره 

ریسه

دلم ارومه خاطره 

تابی نداره 

بی تابی نمی کنه 

تو هستی 

مگه نه ؟

وقتی تو هستی 

دلم روشنه 

همه چیز روشنه 

 تو و ماه  و خورشید و ستارگان 

برایم یکی هستید 

وقتی تو هستی 

زندگی را می فهمم 

شادی را درک می کنم 

دلم بارانی نیست 

هزاران گل بوسه در دلم ریسه می ره 

برای کی ؟

برای تو 

تو دوست مهربونم 

تو که هستی زندگی برام شیرینه 

 رویایی که تعبیر شده 

 دوستت دارم 

اروم

دلم ارومه خاطره 

تابی نداره 

بی تابی نمی کنه 

تو هستی 

مگه نه ؟

وقتی تو هستی 

دلم روشنه 

همه چیز روشنه 

 تو و ماه  و خورشید و ستارگان 

برایم یکی هستید 

وقتی تو هستی 

زندگی را می فهمم 

شادی را درک می کنم 

دلم بارانی نیست 

هزاران گل بوسه در دلم ریسه می ره 

برای کی ؟

برای تو 

تو دوست مهربونم 

تو که هستی زندگی برام شیرینه 

 رویایی که تعبیر شده 

 دوستت دارم 

صعبوت

خاطره 

کاش

  کاش می شد  بی دغدغه 

بی ترس 

بی ترس 

ازاد و رها 

 در دل هستی 

 اسمان ابی 

در دل رویا 

در دل عشق 

 تو را داشتم 

تو را داشتم 

بی ان که صعبوت زندگی بخواهد مرا ناتوان کند 

می شد در برم بودی 

می شد گونه هایت را می بوسیدم 

و سرود زندگی  سر می دادم 

با تو 

با تو دوستت دارم 

خاطره منی 

ابنبات

مثل کودک باید بود 

کودکانه اندیشید 

 سرشاز از شادی 

 با امیدی نامیرا 

کودکی باید کرد 

رویاهایم کودکانه است 

برای همین دوستت دارم 

 در رویاهایم  بدی نیست 

از نفرت خبری نیست 

 دوستی است بوسه است 

خاطره 

کودکی ام زیباست 

 با ابنباتی دل خوشم 

ابنباتی که تو به من بدی 

جاودانه است برایم 

ابنباتی که از بوسه تو بر اید 

دلم را روشن می کند 

 دوستت دارم 

برای ابنباتت 

شاید

شاید 

شاید خاطره  امدم 

امدم و ورق زدم خاطره را 

کاویدم   نگاهت را 

حس کردم گرمی  دستانت را 

 انگشتانم را میان موهایت گم کردم 

شاید امدم 

تو بخوایی  می ایم 

هر چه می خواهند بگویند 

 دوستت دارم 

در وادی دوستی مهربانی همه کاره است 

شاید امدم 

خاطره 

 با کوله باری از بوسه های مانده 

مانده در غربت وصال 

خاطره 

شاید امدم 

 نیمه شبی 

 یا با  سپیده 

یا یک روز افتابی و شایدم بارانی 

چتر ندارم 

باران را دوست دارم

اگر امدم زیر چترت می مانم 

 خاطره 

 شاید امدم 

اگر تو بخواهی 

بادا باد 

ادرست را  می دانم 

کافی است دعوتم کنی 

ساعت

سلام  دوستم خاطره
دوستم 
دوستت دارم 
ببین ساعته !
عمر ما زندگی ما شادی ما  عشق ما  
همه همه دارند ثانیه ثانیه  می گذرند 
وای چه دوست بدی است ساعت !
شادیم را می برد 
عشقم را ازم دور می کند 
زندگیم را پاییزی می کند 
نمی دونم میگن  به ساعت  نگاه نکن 
ثانیه ها را نبین 
خودت را بزن به شادی 
باشه منم همین کار را می کنم 
 اما ساعت  کار خودش را  می کنه 
چه می تونم بکنم 
دوستم را دوس دارم 
 دوستت دارم 
 بیا ساعت را فراموش کنیم 

وصال

چه می دانم 

هوای دلم بارانی است 

خاطره هم نیست 

دلم هوای دوست کرده است 

کجایی ؟

مرا تنها رها  کرده ایی !

این است راه و رسم دوستی 

و بوسه که نشانه وصل است 

دلم تو را می خواهد 

بیجا نمی کند 

 دوستت دارد 

دوستت دارم 

همین