اوای قناری که در می اد
باید باغی و پنجره ایی به سوی مهربانی باشه
گل هایی که اغوش باز کرده اند
و من در حیرتم از این ادمیان چموش
که قناری را در قفس دوست دارند
و میوه را با چاقو
و بره بی زبان را ریر دست سلاخ بی رحم
و چه نفرت انگیز است این نا مهربانی
و نفرت انگیز از اون دایه های مهربانتر از مادر
که دعوی بهشتشان جهنمی بیش نیست